‘Fadaytoeka rohi’ (zo spreek je het uit) is een poëtische liefdesverklaring in klassiek Arabisch. De tekst is geen citaat en heeft geen relatie met een religieuze traditie. Sommige mensen krijgen associaties met hel en verdoemenis, of zelfs met zelfmoordaanslagen, maar die elementen zitten niet in de tekst; die gaat alleen over liefde en overgave. Wel kan ‘fadaytoeka rohi’ binnen de context van de Arabische gayscene een bijbetekenis hebben in de zin van: ‘Voor zo’n lul heb ik alles over’…
Verderop op deze pagina vind je het ‘Bijschrift bij de coverfoto’ dat ik in mijn boek ‘Jongenssprookjes Deel 3’ heb opgenomen, waarin ik vertel over mijn keuze voor het motief, de totstandkoming van de tekst, de zoektocht naar het model en mijn pogingen om de foto tijdens de Gay Pride 2014 op groot formaat op te hangen op diverse gebouwen in Amsterdam.
Voor dat laatste kreeg ik geen toestemming, dus heb ik mijn foto op een reclamefiets door de stad gereden (verderop op deze pagina vertel ik daar meer over). En ik plak sinds de introductie van mijn boek affiches op wildplakzuilen in Amsterdam. Met een mengsel van behangplaksel en… natuurlijk: Arabierenzaad! Ik had nog een restje in de vriezer, van de productie van mijn exclusieve reukwater-met-echt-Arabierenzaad-erin: ‘Maarten en Moustafa’. Maar het was niet zo veel meer, dus ik meng ook mijn eigen zaad erdoorheen: een Arabisch-Nederlandse co-productie, als het ware. Nou, dat plakt prima! Soms worden het kontje en de Arabische tekst van de zuilen af getrokken, maar soms worden juist de posters verwijderd die over de mijne heen zijn geplakt. ‘Interactieve buitenreclame’, een geheel nieuw concept.
[space]
In mijn webshop kun je deze affiches kopen, op A2- en A0-formaat. (Die affiches zijn ook te koop bij Boekhandel Vrolijk en Gays and Gadgets, beide in Amsterdam; als je ze daar koopt, bespaar je jezelf de portokosten.)
Verder vind je in de shop een setje van twee afwrijftattoos, een voor je linkerbil en een voor je rechter (maar je kunt ze natuurlijk ook ergens anders plakken). Daarmee kun jij met je eigen lichaam je liefde betuigen in klassiek Arabisch!
De plaktattoo op de heerlijke kont van mijn lover…
Bijschrift bij de coverfoto
Lezers van mijn verhalen weten dat ik een groot liefhebber ben van Arabische jongens en mannen. Vanwege hun verschijning. Vanwege hun manier van doen en hun karakter. En, eerlijk is eerlijk: niet in de laatste plaats vanwege de kenmerken van Arabische mannen die al in het Oude Testament worden geroemd, in Ezechiël 23:20, als het gaat over de Egyptenaren: ‘… die zo zwaargeschapen zijn als ezels en hun zaad lozen als hengsten.’ (Mijn oma zei altijd: ‘De bijbel is Gods woord, van kaft tot kaft,’ en wie wel eens ’s nachts in het Oosterpark komt, weet dat mijn oma gelijk had.) Maar óók omdat de Arabische cultuur, krachtiger dan welke andere cultuur dan ook, openlijke homoseksualiteit afwijst, terwijl ik niet overdrijf als ik zeg dat ze er daar ‘wel pap van lusten’. Die tegenstelling fascineert me.
Daarom werd ik getroffen door een foto van Topher DiMaggio, een porno-acteur met een Arabisch uitziende teksttattoo op zijn onderbuik. Maar voor zover ik heb kunnen naspeuren heeft die tattoo geen betekenis: het is een fantasietekst die alleen Arabisch oogt. Maar de opwinding die ik had gevoeld toen ik dat nog niet wist, bracht mij op het idee om een foto te maken van een jongen met een Arabische teksttattoo die wél inhoud heeft. En niet op zijn onderbuik, maar… op zijn billen.
Ik heb Emir Belatoui gevraagd om voor die foto een tekst te schrijven in klassiek Arabisch. Emir is een Algerijnse homo-activist die naar Nederland is gevlucht en die hier een stichting heeft opgericht die zich inzet voor de belangen van Arabische LGBT’s (www.stichtingsecretgarden.nl). Emir heeft toen ‘Fadaytoeka rohi’ voor me geschreven.
Ik heb Robert Sompolski, een fotograaf voor wie ik een grote bewondering koester, gevraagd om samen met mij de foto te maken. Wij zijn op zoek gegaan naar een ‘stoere, ronde jongenskont’. Ik wilde geen beroepsmodel, maar een jongen die er aardigheid in had, die het wilde doen omdat hij erachter stond. Dus heb ik in dans- en sportscholen postertjes opgehangen, met de covers van mijn eerste twee boeken, en daartussen de tekst: ‘Mag ik jouw kont voor Deel 3?’
Ik maakte afspraken met de reflectanten, gaf ze gesigneerde exemplaren van Deel 1 en 2 van de ‘Jongenssprookjes’ en vertelde ze wat de bedoeling was. Daarna kwam het moment dat ik ze moest vragen om hun broek te laten zakken. En dan knielde ik achter ze en dan bestudeerde ik hun kont.
Ja, ik heb een heerlijk beroep 😉
Uiteindelijk heeft Robert Sompolski hem gevonden.: de 21-jarige K. uit Amsterdam. En hij was lyrisch over hem.
K. kwam langs, K. liet zijn broek zakken en… mijn mond viel open. En jawel, K. was bereid om zijn billen ter beschikking te stellen van mijn erotische kunst. Hij blijft anoniem; ik heb met hem afgesproken dat ik alleen over hem vertel dat ie 21 is en in Amsterdam woont. Robert en ik hebben hem gefotografeerd bij de eind-halte van lijn 14, in Amsterdam-Oost, met een blikje in zijn hand dat mijn zus, Meeuw Kollen, voor de fotosessie heeft gemaakt. Wij waren daar omringd door tien tot vijftien graffitispuiters, die zich kostelijk hebben vermaakt hebben met onze actie, maar K. verblikte of verbloosde niet.
Ik heb hemel en aarde bewogen om tijdens de Gay Pride 2014 grote doeken met deze foto te mogen ophangen aan gebouwen in Amsterdam-West, in Amsterdam-Nieuw-West en in Amsterdam-Oost, én op het Homomonument bij de Westerkerk. Om het taboe te doorbreken dat rust op de combinatie van de Arabische cultuur en homoseksualiteit. Om veroordeling en geweld te bevechten met schoonheid, kwetsbaarheid, liefde en overgave.
Dat is helaas niet gelukt. In de stadsdelen vonden ze onze foto ‘te duister’ en ‘te seksueel’, maar vooral: ‘véél te provocerend’. Het Homomonument had tijdens het Pride-festival voor een ton aan geluidsapparatuur op het plein staan en daar vreesde men ‘veiligheidsrisico’s door de combinatie van de foto met de Arabische tekst’.
En net als ik indertijd heb gedaan bij het uitgeven van mijn verhalen, heb ik toen gezegd: ‘Okay. Dan doe ik het zelf.’
Ik heb een reclamefiets gehuurd om daarmee de foto rond te rijden tijdens de Pride Walk, de optocht van het Mercatorplein in Amsterdam-West naar het Homo-monument in het centrum. Inhoudelijk gezien natuurlijk een droomroute voor dit kunstwerk! Op de posters die op mijn fiets hingen, stond de website vermeld waar het publiek een toelichting kon vinden op de foto.
De organisatie van de Pride Walk was bezorgd om mijn welzijn en wees mij maar liefst twee eigen politieagenten toe, Tom en Vincent – twee lieve en superlekkere dienders! – maar ik heb alleen enthousiaste reacties gekregen. Honderden. En veel verblufte reacties. Maar niet één negatieve. Er zijn die middag meer dan duizend foto’s van mijn fiets gemaakt. Twee Koeweiti’s die ik tegenkwam, ene Fehed en zijn vriendje, hadden tranen in hun ogen en bedankten me onophoudelijk.
Ik heb de foto met veel plezier door Amsterdam gereden, en met evenveel plezier zet ik hem nu op de cover van mijn derde boek. Met mijn innige dank aan Emir Belatoui, Robert Sompolski, Meeuw Kollen, en natuurlijk aan… K.
Pride Walk, 31 juli 2014, Amsterdam, gefotografeerd door Eric Windhorst